بنتونیت یکی از تجهیزات چاه ارت بوده و در کنار مقرون به صرفه بودن موجب کارایی بیشتر چاه ارت می‌شود . بنتونیت چاه ارت یک نوع ماده‌ی معدنی رسی ریز‌دانه است که حداقل ۸۵ درصد از ترکیب آن را کانی مونت موریلونیت تشکیل داده است. این ماده‌ی پرکاربرد از خانواده ی آلومینوسیلیکات ها بوده و علاوه بر مونتموریلونیت به عنوان کانی غالب، مقداری کانی بیدلیت در ترکیب خود دارد. بنتونیت با جذب آب به مقدار مشخصی به ماده ای غلیظ و چسبنده تبدیل می شود که می تواند مشکل تراکم و چسبندگی خاک را در نحوه اجرای چاه ارت برطرف کند.
بنتونیت چاه ارت در تماس با رطوبت شروع به جذب آب نموده و به میزان ۵ تا ۸ برابر وزن خود آب جذب کرده و حجمش افزایش می یابد. ساختار بنتونیت به گونه‌ای بوده که آب جذب شده در ساختار خود را به آسانی از دست نداده و برای استفاده در محیط‌های خشک و فاقد رطوبت مناسب است.
هنگامی که حجم بنتونیت به حدود ۶ برابر حجم اولیه‌ی خود رسید به صورت ماده‌ای لزج و ژله‌ای درآمده و با مواد اطراف دیواره تماس پیدا می‌کند. در این شرایط بنتونیت تنها مولکول‌های آب را در ساختار خود به دام انداخته و دچار تغییر در ساختار نشده است. با جذب آب خاصیت چسبندگی و الکترولیتی بنتونیت بروز کرده و موجب چسبیدن توده‌ی ژله‌ای بنتونیت به مواد اطراف و انتقال جریان الکتریکی حمل شده از الکترود فلزی به درون زمین می‌شود.
از جمله مزایای مصرف بنتونیت به جای زغال و نمک می توان به موارد زیر توجه کرد:
مقرون به صرفه بودن استفاده از بنتونیت، آسیب نرساندن به الکترود درون چاه ارت، حفظ خاصیت الکترولیتی و حرکت نکردن درون زمین، عدم از دست دادن رطوبت در مناطق خشک